Hieperdepiep Hoera! SAV is 2 jaar!
Helaas is voor ons 2019 niet op de allerbeste manier gestart. M
ijn zwager kreeg vorige week een pittig ongeluk en dat was nogal heftig. We zijn allemaal ontzettend geschrokken. Door deze gebeurtenis ben ik helemaal vergeten dat SAV vandaag 2 jaar bestaat. Met oud en nieuw wilde ik geen stukje schrijven over het afgelopen jaar, ik dacht dat deel ik gewoon op de verjaardag van SAV, wel zo leuk. Maar nu ben ik het dus helemaal vergeten, ik heb niets geregeld om het te vieren of om er even bij stil te staan en moet dus op de dag zelf ook nog een leuk stukje schrijven.. Eigenlijk past dat ook wel weer bij mij. Ik vergeet wel vaker dingen. En doordat ik het stukje nu nog moet schrijven sta ik gelijk even stil bij alles wat ik het afgelopen jaar met SAV heb gedaan.
Heerenveen.
Vorig jaar rond deze tijd gaven we in Heerenveen nog maar les aan één groep op de vrijdagochtend. In een klein zaaltje van een fysiotherpie praktijk. Omdat de ruimte waar we met deze groep zouden starten een week van te voren werd afgezegd moest ik met spoed iets anders regelen. Ik dacht... ik bel alle fysio's in Heerenveen, misschien hebben zij nog een oefenruimte te huur, zodat de groep die zich nu heeft aangemeld in ieder geval kan gaan starten. Ik ging bij veel fysio's langs en uiteindelijk kon ik er bij één terecht. Het was een prima ruimte, lekker warm maar wel echt een oefenruimte van een fysiopraktijk. Alle materialen en behandelbanken moesten we iedere keer aan de kant schuiven. En vaak hoorde je heel goed wat er in de rest van het gebouw gebeurde. Ik zeg nog wel eens tegen de mensen die toen al bij ons kwamen... Wat een wonder dat jullie zijn gebleven!? ;-) Een kleine week later kreeg ik een telefoontje van Rob Westera, één van de fysio's die ik ook had gebeld. Rob vond het toevallig dat ik hem had gebeld omdat hij nog een zolder ruimte had waar hij eigenlijk wel iets mee zou willen doen, iets als dit wat ik deed maar dat vond hij toch ook nog wel wat spannend. Eerst dacht ik.. Een zolder? Hm... zal wel. Rob en ik spraken met elkaar af om de zolder te bekijken. 'Het moet nog wel helemaal verbouwd worden hoor.' waarschuwde hij mij. Toen ik de zolder zag was ik gelijk verkocht, ik dacht.. wauw dit zou prachtig kunnen worden! Alles van hout, wat een sfeer. Het was alleen wel echt een bende en er moest nog HEEEEL veel gebeuren. Ik dacht dus ook.. Dit is geweldig!? Maar is dit wel haalbaar voor mij? Zoveel verdien ik nog niet met de lessen die ik nu geef. Rob zou ook nadenken over wat hij zou doen. We spraken af dat we later weer contact zouden hebben. Twee maanden later belde Rob mij, 'De vloer zit er in Savannah, kom je kijken?!' Ik dacht huh.. NU AL? Ik had verwacht dat het meer een soort jarenproject zou worden. Ik ging kijken en was wederom enorm enthousiast. Maar er moest nog verwarming geïnstalleerd worden en ik dacht alleen maar de hele tijd... Zo'n mooie plek... dat is toch niet haalbaar? Ik deelde mijn twijfels hierover met Rob en die nam alle twijfels weg. Een maand later belde hij mij dat de verwarming begin april geïnstalleerd zou worden en dat ik er die week daarop gelijk in kon. Ik vond het ongelofelijk maar had ook heel erg sterk het gevoel dat dit zo moest zijn. Zo'n mooie ruimte, zo'n aardige man. Wat een dankbaarheid daarvoor. En ik geloof er heilig in dat dit is wat er gebeurd als je je hart volgt. Dan kunnen er zulke mooie dingen gebeuren. Toch verliepen de eerste maanden in de nieuwe ruimte totaal niet vlekkeloos. Naast geweldige lessen geven aan leden heb ik ook de droom om een goede werkgever te zijn, om anderen de ondersteunen en helpen te kiezen voor wat ze ECHT willen. Helaas mislukte dat bij mijn eerste werknemer totaal en dat vond ik best lastig. Ik heb besloten om voor dat moment alleen verder te gaan en heb alles zelf opgepakt. Dat was even heel druk maar ook goed. Soms stond ik les te geven voor maar twee mensen. Ik werd daar niet onzeker van, ik richtte al mijn aandacht op de mensen die bij mij kwamen, ook al waren dat er maar twee. En ik vertrouwde er op dat het sowieso goed zou komen. Ik wist eigenlijk zeker dat het zou gaan lukken. Het was te toevallig, het was te mooi, dit kon niet misgaan. We hebben een prachtige zomer gehad, met bijna iedere week buiten les. Achteraf besef ik me pas hoe uniek dat was. Al die buiten lessen, in kleine groepen. Alle aandacht voor deze leden en zo kun je echt iets met ze opbouwen. Ik sloot het seizoen met een goed en gerust gevoel af.
En toen werd het september.. de lessen zouden weer gaan starten en mijn vertrouwen werd beloond. De groepen stroomden vol, er moesten lessen bij komen. Eerst was het even wennen, zoveel nieuwe mensen, ook voor degenen die al bij mij op les zaten voor de zomer. Waar ze daarvoor soms nog met 5 man in een groep zaten, kwamen er nu ineens wel 12! Gelukkig hebben we elkaar allemaal al veel beter leren kennen en zijn we weer echt een groep aan het worden. Het zal iedereen die les bij ons volgt wel opvallen dat het niet ALTIJD stil is maar dat er ook gezellig met elkaar wordt gepraat en gelachen. (Behalve na de les dan, dan is iedereen toch altijd weer stil!) Ik vind dat belangrijk, voor mij is binding belangrijker dan stilte. Het gevoel ergens bij te horen en daar jezelf te mogen zijn draagt in mijn optiek veel meer bij aan vitaliteit dan stilte. En ik denk dat dit onze studio zeker uniek maakt.
Lemmer.
Naast de opening van de studio in Heerenveen startten we ook in Lemmer met een yoga groep. Ook daar kwamen we bij toeval terecht bij deze locatie. Een prachtige locatie, onder de beach club, aan het strand .. waar de groep afgelopen zomer veel van heeft mogen genieten! Ook zo uniek. Toch is de locatie soms ook een nadeel... het is moeilijk om andere mogelijkheden voor nieuwe lessen te vinden omdat er aan de andere kant van de muur soms fanatiek gezwommen wordt, waardoor het geluid wel echt voor problemen zorgt. Het komende jaar gaan we eens kijken of we hier een oplossing voor kunnen vinden. In ieder geval vind ik het zo mooi om te zien hoe leuk de groep in Lemmer is met elkaar, ook dat is inmiddels een hechte groep geworden.
Sint Nyk.
Ook in Sint Nicolaasga zijn er wat dingen veranderd het afgelopen jaar. We zijn verhuist naar een andere locatie, iets groter dan de vorige. Behalve het dansen worden nu alle lessen in het beweging centrum van Meykehiem gegeven. Met een nieuwe groep Yogilates op maandagavond erbij. De dinsdag veranderd weinig, de groep is nog net zo trouw als twee jaar geleden. Met deze mensen heb ik inmiddels wel echt iets opgebouwd en dat is heel waardevol voor mij. En speciaal dat ik deze mensen inmiddels alweer twee jaar les geef! De dansgroepen zijn lekker gegroeid, alle workshops die ik heb gegeven op de scholen hebben zijn vruchten afgeworpen. Vooral voor dans 2 was het even wennen dat er zoveel nieuwe kinderen bij waren gekomen maar gelukkig vinden ze daar nu hun weg in.
Heleen en Yenny.
Zoals ik net al aan gaf heb ik niet alleen de droom om zoveel mogelijk mensen te laten genieten van onze lessen maar heb ik ook een droom om andere mensen te helpen om hun dromen waar te maken. Ik weet van mezelf wat het met mij heeft gedaan om mijn leven te veranderen en wil daar heel graag andere mensen bij ondersteunen. Natuurlijk probeer ik dit tijdens mijn lessen soms aan de kaart te stellen en probeer ik anderen via die weg te inspireren maar dat vind ik niet altijd genoeg. Soms is het ook gewoon van belang om een ander een setje te geven, iemand iets gewoon te laten doen, iemand een kans te geven zichzelf te ontwikkelen.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik Yenny en Heleen in mijn lessen heb mogen leren kennen en dat zij nu vanalles voor SAV doen. Niet omdat het MOET maar omdat ze dat willen. We zijn zo'n leuk team met z'n drieën. Naast collega's zijn we ook gewoon vriendinnen en delen we een passie. Ik probeer ze beide de ruimte en kansen te geven om wat met deze passie te doen, weliswaar op hun eigen manier. En het is mooi om te zien dat ze daar blij van worden en zoveel door groeien! Geweldig vind ik het om deze foto terug te zien. Deze hebben we vorig jaar bij toeval gemaakt, als promotie materiaal voor de buitenreeks. En nu een jaar later zijn we zo'n leuk stel!
Terugblik.
Al met al ben ik dus ontzettend trots op hoe SAV afgelopen jaar is gegroeid. En intens dankbaar voor alles wat ik mee mag maken! Ik geniet echt iedere dag van mijn ´werk´. Ik doe niets liever dan zaadjes planten en deze water geven. Let it grow!
2019.
Voor het komende jaar staan er ook alweer genoeg nieuwe dingen op de agenda. Zo zijn we druk bezig met de Aerial Academie. De Aerial Academie gaat opleidingen en cursussen Aerial Yoga en Pilates geven. En benodigde materialen verkopen tegen een eerlijke prijs. Ook in de studio in Heerenveen zullen het komende jaar deze lessen op het rooster komen te staan. Verder zijn we druk op zoek naar een ruimte in Joure, bezig met een dans + groep in Sint Nicolaasga en komt er misschien nog wel een docente bij...
GEZOCHT.
Wel goed misschien, is om via deze weg ook te laten weten dat we dus druk op zoek zijn naar een ruimte in Joure! Een ruimte waar er yoga, pilaten EN dans gegeven kan worden. Maar ook in Sint Nicolaasga zouden wij graag eens willen oriënteren naar een andere ruimte. Mocht je hierover tips of ideeën hebben, die zijn van harte welkom! En misschien ben of ken jij iemand die een ruimte met mij zou willen delen? Ook dan kom ik graag in contact! Mail of app!
